Rozważania lekko filozoficzne.

Witajcie!
Chciałam  z Wami  dzisiaj podzielić się  moimi rozważaniami.
W taki nastrój wprowadziło mnie Candy u  EWCI,gdyż i powód tej zabawy nie jest błahy,zresztą sami zobaczcie.EWCIA piszę i ja się z nią zgadzam,ze dane wydarzenie może zmienić czyjeś życie.A ja chcę Wam opowiedzieć jak pewne wydarzenie zmieniło życie mojej Mamy.
W 1997 roku moja Mama była już po 40.W kwietniu po raz pierwszy została Babcią-urodził się Grześ.W czerwcu bardzo gorącego lata zaczęła mieć zawroty głowy,uczucie takie jak by miała zasłabnąć.Nietrudno się domyślić,ze wszyscy stawiali na klimakterium,którego objawy nasila straszny upał.Szczęśliwie się złożyło,ze w tym mniej więcej czasie Mama miała badania okresowe w pracy i między innymi musiała zaliczyć neurologa.Ten w trakcie badania stwierdził,ze Mama ma słabsze odruchy z lewej strony.Zaczęła się dalsza diagnostyka i okazało się,ze moja Mama miała guza mózgu!!!Decyzja-operacja  i dopiero w trakcie jej trwania można będzie na 100% stwierdzić jakiego rodzaju jest to guz-łagodny,czy złośliwy.Szczęściem w nieszczęsciu był to nerwiak (czyli łagodny)na nerwie słuchowym-wielkości mandarynki.Wiadomo było,ze po operacji Mama na pewno straci częściowo słuch,a co dalej nie wiadomo.Dużym zagrożeniem było to,ze guz znajdował się blisko pnia mózgu.Wszystko zakończyło się dobrze.To znaczy guz usunięto na ile było to możliwe,Mama słuch straciła tylko w jednym uchu,ale nie całkowicie,ale miała porażoną twarz i częściowy lewostronny niedowład..Moja Mama z pięknej kobiety zwracającej uwagę swą urodą na ulicy,stała się osobą zwracającą uwagę z zupełnie innego powodu.Rehabilitacja i próba usprawnienia uszkodzonych nerwów trwała trzy lata.Niestety nic to nie dało.Moja Mama unikała zdjęć,spotkań z nowymi ludzmi,patrzenia w lustro.Niewiele dawało wsparcie rodziny,przekonywanie,ze to nie takie ważne-przecież najważniejsze,ze żyje.W między czasie urodziła się Gabi a czas płynął.Dzieci poszły do przedszkola i zbliżał się pierwszy dzień Babci na który moja Mama nie chciała iść.Przyznaje,że ja się wściekłam powiedziałam,,zeby w takim razie sama powiedziała swoim wnukom,że nie przyjdzie.Moja Mama przyniosła dotąd nie widziane przez dzieciaki zdjęcia i zaczęli oglądać.Padło pytanie -a kto to jest????To ja powiedziała moja Mama.Opowiedziała im wtedy na miarę możliwości zrozumienia 2 i 4 latka o swojej chorobie i jej następstwach.Gdy obejrzeli album moje dzieci  powiedziały-BABCIU TERAZ JESTEŚ ŁADNIEJSZA!I to była najlepsza i najskuteczniejsza terapia.Moja Mama przestała zasłaniać twarz chustką,a na dniu babci w przedszkolu siedziała w pierwszym rzędzie.I tak to jedno zdanie zmieniło życie mojej Mamy,a przy okazji nas wszystkich.
A ponieważ jest to blog robótkowy w zasadzie to pokażę Wam coś co robiłam na wymiankę z inną Ewcią,bo wiem,ze ona pokazała już żyrafkę na swoim blogu.

Ponieważ moja część wymianki,jeszcze do mnie nie dotarła to pochwalę się jak przyjdzie,zresztą w następnym poście,będę się chwalić tym co dostałam od Was i za co bardzo,bardzo dziękuję:)
Miłego odpoczynku Wam życzę -wszystkim razem i każdemu z osobna.